Audemars Piguet breidt uit naar luxe gastvrijheid met hotelopening

Het luxe Hôtel des Horlogers ligt in het hart van de Zwitserse horlogegeschiedenis. Zelden is een uurwerk van Audemars Piguet (AP) bedoeld om discreet te zijn. Het is een zichtbaar symbool dat bedoeld is als opzichtig sieraad dat wordt gerechtvaardigd door de vaardigheid, vindingrijkheid en technologische schittering die het belichaamt als een nuttig object in tegenstelling tot een decoratief object.

Het hotel is voor AP ontworpen door de Deense architect Bjarke Ingels, die bekend staat om zijn hightech en opvallende ontwerpen. In de Vallée de Joux, het centrum en de oorsprong van de Zwitserse uurwerken, heeft het nieuwe Hôtel des Horlogers niet eens een bordje. De laaghangende, houten en glazen voorkant van Le Brassus toont niet veel van de zelfbewuste luxe van horloges die gemaakt kunnen zijn van massief roségoud en voor honderdduizenden euros worden verkocht. Het ligt op het einde van de straat achter een grasweide.

Ingels vertelt ​​dat de geschiedenis van hoe uurwerken in dit land begon, intrigerend is. Johannes Calvijn, een protestantse hervormer, verbood het dragen van sieraden in Genève in 1541. Omdat uurwerken echter als een toegepast ambacht werd gezien, was het vrijgesteld van de wetten, dus pasten goudsmeden hun expertise aan. Daaraan wordt nog een even excentriek verhaal toegevoegd. In de winter, toen de vallei bedekt was met sneeuw, de wegen onbegaanbaar waren en de scholen gesloten waren, hadden de bewoners van de vallei, die grotendeels veeboeren waren en velen van hen Hugenoten ballingen uit Frankrijk, weinig te doen. Dus begonnen ze horloge-onderdelen te maken op hun zolders.

Het hoofdkantoor van AP en de Laiterie, met een stapel glanzende metalen melkbussen buiten, zijn nog steeds twee van de meest opvallende bouwwerken van Le Brassus. Hier waren het landschap en het dagelijkse leven nauw met elkaar verbonden. Toen Ingels en zijn bedrijf, de Bjarke Ingels Group (BIG), begonnen met het ontwerpen van het hotel, deden ze een poging om de structuur te integreren met het omringende landschap en voegden ze er zelfs aan toe door de eigenaardige verticale hellingen voor te stellen als een landschap in een landschap . Dit is trouwens de standaard werkwijze van Ingels. Enkele van zijn bekendste bouwwerken zijn de piramidevormige Via 57 West-wolkenkrabber in West-Manhattan en de afvalverbrandingsoven Amager Bakke in Kopenhagen, met een skipiste bovenop.

Ze tonen de wens om een ​​landschap binnen de architectuur te bouwen in plaats van er net buiten, wat mogelijk een gevolg is van de vlakheid van Denemarken, kortom hij lijkt het niet te kunnen weerstaan. Van de kale boomwortels die aan het plafond hangen en de opengevouwen ammonietvormige receptie tot Le Gogant, het restaurant beneden dat wordt gerund door drie-Michelin-sterrenchef Emmanuel Renaut.

De interieurs zijn gemaakt door het Franse bureau AUM Pierre Minassian en proberen het terrein na te bootsen met vreemde verlichtingsarmaturen in de vorm van truffels en bergen geschilderd in zilverachtige op-art-schijven op de muren. De witte olifantenoorlampen die boven de bedden hangen, kunnen soms een tikje te veel zijn, wat afbreuk doet aan wat, naar Ingels' maatstaven, een zeer minimalistische structuur is. Volgens algemeen directeur André Cheminade wordt dit nu al 'een plaats van architecturale, maar ook van uurwerken, bedevaarten'. Bezoekers kunnen een twee-op-een-ervaring beleven in het aangrenzende AP Museum, een ander bouwwerk dat volgens het ontwerp van BIG diep begraven en nauwelijks zichtbaar is vanaf de hoofdweg. 'Een spiraal die je naar het centrum brengt en weer afwikkelt of, als je wilt, in de tijd door de ruimte springt', zo beschreef Ingels de inrichting van het museum.

Hij merkt op dat bij horloges 'skeletonisatie platen elimineert en de innerlijke werking laat zien, en miniaturisatie maakt dingen kleiner en dunner - de prestatie van het mechanisme wordt het enige dat ertoe doet.' Hij ging toen en haalde alles eruit wat hij kon. 'Het spiraalmechanisme werd onthuld toen de vaste componenten, zoals de muren en kolommen, werden verwijderd. Het is als een uurwerk, de architectuur.

Hij heeft dit bereikt door gebogen wanden te maken van structureel glas; het interieur wordt constant omringd door de omgeving en de werking van het interieur is zichtbaar vanuit het dal. Horlogemakers zijn te zien in een atelier in het gebouw, werkend op bijna oneindig kleine schaal, hun arbeid zichtbaar, maar hun daadwerkelijke acties en de microscopisch kleine schroeven en tandwielen die ze gebruiken, blijven ongezien.

Waardevolle uurwerken uit de geschiedenis van de horlogemakerij klonteren na sluiting in zwarte monolieten. Een fijn bronzen gaas dient als een net om het hele ding bij elkaar te houden. Ik kon het niet helpen, maar vraag Ingels - zelden de subtielste en meest nederige architect - over waarom deze structuren, vooral het museum, bedoeld waren om vrijwel ondetecteerbaar te lijken.
De locatie van het museum bevond zich tussen twee oudere structuren, dus het zou hebben geleken dat we vreemden waren tussen twee oude vrienden. Le Brassus lijkt op een kleine bouwterrein nu. Deze twee gebouwen zouden afgebouwd kunnen worden, maar tegen de steile bergbeek wordt momenteel een nieuwe AP-fabriek gebouwd. Alleen kerktorens en af ​​en toe overwoekerde dennen concurreren met de monotone rode torenkranen van de vredige skyline.

'De muren, kolommen en andere vaste componenten zijn verwijderd, waardoor het spiraalmechanisme zichtbaar is. Het is als een uurwerk, het gebouw.'

Met skiën en boswandelingen als attracties naast horloges, is het een vreemd soort plek, maar het is ook een ontluikende luxe omgeving. Een prachtig historisch overzicht van de Zwitserse horlogemakerij wordt geleverd door de onafhankelijke Espace Horloger in Le Sentier, vier kilometer van Le Brassus, waar de horloge- en klokkenfabrikant Jaeger-LeCoultre is gevestigd.
De makers die horloges praktischer en duurzamer maakten, Blancpain en Breguet, zijn er ook. Natuurlijk heeft Ingels een AP om zijn pols. Het heeft een zichtbaar echappement en hij beweert dat het af en toe, terwijl hij rondhangt, enigszins aanvoelt als een extra puls. 'Het uurwerk maakt gebruik van de energie die wordt opgevangen door mijn bewegingen.

Je creëert een toestand die praktisch levensecht is door veel mechanische veren en tandwielen te gebruiken. In zekere zin is het precies wat hij met het landschap heeft gedaan: hij heeft de potentieel, de beweging en de vergezichten van de lucht en het gras om het interieur van het nieuwe hotel energie te geven. De constructie weerspiegelt de tegenstelling tussen beweging, energie en het ogenschijnlijk levenloze karakter van materialen.