Audemars Piguet Piguet opent zijn allereerste hotel in Vallée de Joux

Het nieuwe Musée Atelier Audemars Piguet, een paviljoen van glas en staal, staat op een grasland tussen de twee 19e-eeuwse gebouwen van het bedrijf in het hoofdkantoor in Le Brassus, Zwitserland. 'We hadden hier een klein museum, maar we waren van plan een uitbreiding te bouwen om de rijkdom van onze horlogecultuur te laten zien', zegt Jasmine Audemars, voorzitter van de raad van bestuur van het familiebedrijf.

Bjarke Ingels, de Deense architect die in 2005 de Bjarke Ingels Group (BIG) in Kopenhagen oprichtte, heeft projecten uitgevoerd zoals het tentachtige hoofdkantoor in Silicon Valley voor Google en de Deense energiecentrale met een schuin dak dat ook dienst doet als skipiste. Zijn voorgestelde ontwerp voor het horlogemuseum, dat in 2013 werd voorgelegd aan de prijsvraag van het merk, had aanvankelijk weinig kans van slagen. Om te beginnen schond het ronde, bijna platte dak de regionale bouwvoorschriften.

'De Zwitserse bouwregels zijn op zijn zachtst gezegd erg streng', zei dhr. Ingels bij de preview. 'Er is mij verteld dat een gebouw hier op andere gebouwen moet lijken, wat betekent dat het een dubbelzijdig schuin dak moet hebben.' Toch slaagde de heer Ingels erin om niet alleen Audemars Piguet, maar ook de gemeente voor zich te winnen, en de bouw begon in maart 2017. “We probeerden niet provocerend te zijn,” zei de heer Ingels, “we maakten gewoon gebruik van de erfgoed van de vallei zonder een replica te maken van wat er al was. We hebben ons afgestemd op het concept van een 'oxymoron', een woord dat ik moest opzoeken, 'voegde hij eraan toe.

Het interieur van het paviljoen, dat in totaal 2.500 vierkante meter (26.910 vierkante voet) beslaat, is ontworpen als een spoel - opzettelijk bedoeld om op een horlogeveer te lijken. Een deel herbergt een werkkamer, het Grandes Complications Atelier, waar bezoekers door glazen wanden kunnen kijken om horlogemakers aan het werk te zien. De andere toont het erfgoed van het merk: 300 uurwerken, variërend van klokgelui en astronomische complicaties tot zakhorloges met juwelen, allemaal gemonteerd in doorzichtige beschermende koepels.

En in het midden van de spiraal: het 1899 Universelle zakhorloge - met 21 functies en 13 wijzers, het meest gecompliceerde uurwerk dat ooit door Audemars Piguet is geproduceerd. Veel van de vintage stukken waren vroeger eigendom van Marcus Margulies, een in Londen gevestigde horlogehandelaar die, volgens horlogeblogs, 'swerelds beste collectie Audemars Piguet-horloges vergaarde die hij vervolgens in 2016 aan het bedrijf verkocht. wereld weet dat de meeste vintage stukken van Audemars Piguet uniek zijn, omdat het tot 1951 complicaties aan distributeurs en detailhandelaren verkocht in plaats van zijn eigen horloges te maken.

Aanvankelijk 'was het bedrijf te klein en richtte het zich op het met de hand afwerken van bewegingen en het creëren van complicaties', zei Michael Friedman, het hoofd van complicaties van het merk, tijdens de preview. 'Het was de naam van de machtige retailer die op de wijzerplaat stond.' Het museum heeft een grote tentoonstelling gewijd aan de Royal Oak, een zeer populair, kenmerkend model ontworpen in 1971 door Gerald Genta, dat dit jaar 50 jaar bestaat.

De structurele glazen wanden van het paviljoen waren gebogen om het stalen dak te ondersteunen, gemaakt van twee ronde platen van in totaal 470 ton, die oprijzen vanaf de helling van de heuvel. In februari was het dak bedekt met sneeuw. In het voorjaar is er een tapijt van regionale grassen, geplant om de temperatuur van het gebouw te regelen en regen op te vangen. Langs de rand van de buitenste glazen wanden loopt een messing gaas om licht en warmte te reguleren. Le Brassus ligt minder dan 65 kilometer ten noorden van Genève, maar het is een gebied met landerijen en wijngaarden, tegen de pijnboombossen van het Jura-gebergte.

Historisch gezien hielden de lange, strenge winters in het gebied de boeren maandenlang binnen, en tegen de 18e eeuw waren ze bezig met hun inventieve geest en behendige vingers met uurwerken. In 1875 richtten twee van de ondernemende inwoners van het dorp, Jules Louis Audemars en Edward Auguste Piguet, een horlogebedrijf op dat gespecialiseerd was in hoge complicaties. Het waren de voorouders van mevrouw Audemars, zoals die van de LeCoultres en de Meylans en anderen, die van deze vallei een epicentrum van de Zwitserse uurwerken maakten. De vallei zelf hielp ook. 'In de 15e eeuw werd hier ijzer gevonden', zegt Sebastian Vivas, historicus en museumdirecteur bij Audemars Piguet, 'dat werd gebruikt om staal te maken, en waarmee boeren horlogegereedschap konden maken.'

Jarenlang heeft het dorp slechts twee hotels gehad - een daarvan, een herberg met 50 kamers genaamd Hôtel des Horlogers, sinds 2005 eigendom van Audemars Piguet en op korte afstand van het bedrijfscomplex langs de Route de France, de enige hoofdweg van het dorp . Maar de basisvoorzieningen, de grenen muren en het bruinleren meubilair waren in de loop der jaren ernstig verouderd, dus het gebouw werd met de grond gelijk gemaakt en medio 2018 werd begonnen met de bouw van een nieuw hotel.