Enkele van de beste galerijen uitgelicht op BRAFA Art Fair 2022

Brafa heeft zich altijd onderscheiden van andere beurzen door haar onderscheidende benadering van werken uit de Bronstijd tot vandaag – van prachtig bewerkte islamitische kunst tot renaissanceschilderijen tot art-decomeubelen tot zeldzaam antiek en modernistisch meubilair. Opgericht in 1956, is het een van 'swerelds oudste en meest prestigieuze kunstbeurzen. De “Brussels Art Fair” is een van de langstlopende kunst- en antiekbeurzen ter wereld en wordt elk jaar georganiseerd.

Na pandemische vertragingen zit de Brusselse beurs ongemakkelijk ingeklemd tussen Art Basel en TEFAF Maastricht. Maar de nieuwe deelnemers in deze editie zijn lang niet van de minste. Wij hebben voor u een handvol galerijen uitgelicht, met informatie over zowel de geschiedenis van deze galerijen alsook de artiesten wiens werken worden tentoongesteld.

• Giammarco Cappuzzo Fine Art (Londen – Oude Meesterschilderijen);
• Collectors Gallery (Brussel – juwelen van kunstenaars en ontwerpers en voorwerpen uit de 20ste en 21ste eeuw);
• Thomas Deprez Fine Arts (Brussel – Belgische kunst van het fin de siècle, 1880-1914);
• Miriam Di Penta Fine Arts (Rome – oude meesterschilderijen en schone kunsten, 16de-19de eeuw, voornamelijk Italiaans);
• Igra Lignum Antiquités (Marnand – Frans meubilair en Franse kunstwerken uit de 18e eeuw en het Empire);
• Galerie Kevorkian (Parijs – oude kunst uit het Nabije Oosten, de Islam en India);
• MDZ Art Gallery (Knokke-Heist – naoorlogse en hedendaagse kunst);
• Nosbaum Reding (Luxemburg/Brussel – hedendaagse kunst);
• Benjamin Proust Fine Art (Londen – Oude Meestersculpturen – en kunstwerken).
   

Nieuwkomers waren onder meer de Zidoun-Bossuyt Gallery uit Luxemburg, die zich richtte op de Afro-Amerikaanse kunstenaar Summer Wheat; haar collega Nosbaum Reding uit Luxemburg, die onlangs ook naar Brussel verhuisde, en QG uit Knokke, die een van Donald Judd's'Woodblocks' uit 1989 meebracht, en een scharlaken werk van Gilbert & George uit 1988 dat de tragedie van HIV oproept. Ondanks deze verschuiving blijft de BRAFA een van de weinige beurzen die een grote verscheidenheid aan werken biedt, of het nu gaat om een aanvulling op een verzameling of om het verfraaien van een huis, variërend van redelijke prijzen tot enkele miljoenen - zoals De meiboom, een kermesscène van Bruegel de Jonge in De Jonckheere, waar ook een belangrijke Delvaux werd aangeboden. Floris Van Wanroij Fine Art verkocht een 17de-eeuwse Christus van de Vlaamse beeldhouwer Jan III Van Doorne aan het Rijksmuseum in Amsterdam.

Ook Xavier Eeckhout deed het goed met minstens zes beeldhouwwerken, met name van de broers Jan en Joël Martel en Armand Petersen. Francis Maere, een belangrijke figuur in Gent, had een zeer succesvolle stand gewijd aan Eugène Dodeigne. Maruani Mercier verkocht in de eerste dagen 14 schilderijen van BRAFA'seregast Arne Quinze. Didier Claes deed al snel afstand van een Nkisi Songye figuur uit Congo. 'Ik was gekomen met bescheiden ambities, gezien de context,' zegt Indiase kunstspecialist Christophe Hioco. 'Maar ondanks een duidelijke daling van het aantal bezoekers, hebben we een goede ontvangst gehad. Onze klanten, Belgen en een derde uit Frankrijk, waren echt blij dat ze er waren.' Maak dus alvast een datum vrij voor 2023 - in januari, als alles goed gaat!

België Boven

Wat de geografische spreiding van de deelnemers betreft, blijft de BRAFA overwegend Europees. Dat is een pluspunt is in een tijd waarin buitencontinentale bezoekers traag blijken terug te keren naar grote internationale evenementen. De verdeling over de landen is als volgt (in afnemende volgorde): België (48), Frankrijk (41), Groot-Brittannië (15), Italië (10), Zwitserland (9), Nederland (6), Duitsland, VS (4), Monaco (3), Spanje (2), Griekenland, Hongarije, Japan, Luxemburg (1).

Eregast Arne Quinze

Naast de presentaties van de galerijen brengt Brafa een speciale eregast, de Belgische hedendaagse kunstenaar Arne Quinze, wiens kunst zijn inspiratie haalt uit de schoonheid van de natuur. De Belgische hedendaagse kunstenaar, schilder en beeldhouwer heeft zich altijd afgevraagd wat de rol van onze steden is en is begonnen met te proberen om er openluchtmusea van te maken. Zijn werk evolueerde snel van Street Art naar Public Art, met terugkerende thema'szoals sociale interactie, verstedelijking en diversiteit die de basis vormen voor de creatie van werken die variëren van klein tot middelgroot tot monumentaal. Geschokt door de voortdurende vernietiging van de natuur door de mens, is zijn nauwgezette werk verbonden met zijn bewondering en observatie van wilde bloemen, in het bijzonder met de wilde bloementuin die zijn atelier in Sint-Martens Latem omringt, vroeger een centrum van het Vlaams Expressionisme. 

“De wilde lupinebloem als symbool voor diversiteit. Tijdens mijn vele reizen begon ik op te merken dat waar geografisch gezien monoculturen begonnen, de natuurlijke wilde bloemenvelden ophielden te groeien,” zegt hij over zijn werk en installaties bij Brafa.

Een klein beetje geschiedenis

De allereerste BRAFA vond plaats in de Arlequinzaal van de Louizegalerij in 1956. Het initiatief voor dit 'antieksalon' kwam van Charles Van Hove en Mamy Wouters, destijds respectievelijk voorzitter en ondervoorzitter van de Belgische Kamer van Antiquairs. Deze eerste Belgische Antiekbeurs trad in de voetsporen van de beurzen die reeds in Grosvenor House in Londen en in het Prinsenhof in Delft werden gehouden, maar ging de beurzen in Parijs, Firenze en München vooraf. De beurs is beroemd om de hoge kwaliteit in beeldende kunst, antiek, moderne en hedendaagse kunst en design. Brafa duurt 8 dagen en vindt dit jaar plaats van zondag 29 januari tot zondag 5 februari 2023. 

Brussels Expo

De toonaangevende beurs vindt plaats in Brussels Expo, een gigantische site op het Heizelplateau die een prestigieuze erfenis is van de Brusselse Wereldtentoonstellingen van 1935 en 1958. Het beroemdste monument is ongetwijfeld het Atomium, het symbool van Expo 58. De kosmopolitische hoofdstad van Europa staat bekend om zijn uitstekende keuken en zijn duizelingwekkend aanbod aan musea, monumenten en boetieks.

Kwaliteit en authenticiteit. De grootste kunst- en antiekbeurs van België had te kampen met stakingen en een hittegolf. Voor het eerst, na jaren in Tour & Taxis, vonden exposanten en bezoekers een nieuwe locatie: het imposante modernistische complex van Brussels Expo. Brafa voert een strenge selectie van exposanten uit en alle objecten worden door een internationaal comité van deskundigen gecontroleerd voordat de beurs haar deuren voor het publiek opent. Zo kunnen bezoekers met het volste vertrouwen kopen.

In een interview met Art Fair Mag, vertelt managing director Beatrix Bourdon wat het “DNA” van de Brafa Art Fair is.

“Kwaliteit en professionalisme. Jarenlang heeft Brafa kwaliteit als centrale strategie gebruikt. De kwaliteit van de exposanten, de werken die we tentoonstellen, onze verwelkoming aan de bezoekers en onze algemene organisatie. Dan mogen we ook nog het eclectische karakter van Brafa niet vergeten. Daarnaast bieden we een breed aanbod aan stijlen aan. Tot slot is onze vriendelijke omgeving, openheid en energie een aantrekkelijke factor. “

Brafa is een uitzonderlijke showcase van hoogwaardige en zeldzame stukken die dateren uit de Bronstijd tot vandaag, en bestrijkt zo'n 5000 jaar geschiedenis. De beurs trekt grote kunstverzamelaars, nieuwe kopers en kunstliefhebbers die nieuwsgierig zijn naar wat er op de markt te zien is. Brafa bestaat al meer dan zestig jaar en het professionalisme van het Brafa team is meegegroeid met de reputatie van de beurs. De Brafa Art Fair staat bekend om zijn gastvrije sfeer, eclecticisme en elegantie. Door de omvang van Brafa kunt u in een paar uur een goede indruk krijgen van de beurs. Tijd genoeg dus om uw favoriete stukken te bekijken!

Samuel Vanhoegaerden

De galerij van Samuel Vanhoegaerden is gespecialiseerd in schilderijen en beeldhouwwerken uit de periode 1945 tot heden. “Specialized in post-war and contemporary art”, staat op de website van de galerij te lezen.

De Samuel Vanhoegaerden Gallery heeft solotentoonstellingen georganiseerd gewijd aan bekende Belgische kunstenaars zoals de prominente beeldhouwer Panamarenko, Christian Dotremont, Bram Bogart en Fred Eerdekens en heeft bij elke gelegenheid een catalogus uitgegeven. Maar ook bekende werken van internationale kunstenaars zoals Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Tom Wesselmann, Alexander Calder en, recentelijk, Hans Hartung werden tentoongesteld in de galerij gevestigd op de zeedijk in Knokke.

Panamerenko

De prominente Belgische kunstenaar stond bekend zijn mixed-media sculpturen van vliegtuigen, zeppelins, en vliegende schotels. Hoewel de werken van Panamerenko zijn gemodelleerd naar aerodynamische techniek, zijn ze niet noodzakelijk in staat om te vliegen.

Het is een ironie die opzettelijk verwijst naar het sentiment in de mythe van Icarus. De meeste van zijn werken hebben te maken met de geschiedenis van de techniek en de luchtvaart als metafoor voor mislukking, hoop en menselijke exploratie. Panamarenko’s geboortenaam luidt Henri Van Herwegen. Herni werd geboren op 5 februari 1940 in Antwerpen. Hij genoot zijn opleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. In 1968 nodigde Joseph Beuys, een van zijn grootste invloeden, Panamerenko uit om zijn werk Flugzeug tentoon te stellen in de Kunstakademie van Düsseldorf. Daarna stelde hij zijn werken wereldwijd tentoon in onder meer het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia in Madrid en The Museum of Modern Art in New York. Panamarenko overleed in 2019.

De nomadische poëet Christian Dotremont

De Belgische dichter en energieke culturele figuur die waarschijnlijk het best bekend is als een van de oprichters van de experimentele kunstgroepen, COBRA, is een andere kunstenaar wiens werken worden tentoongesteld door Vanhoegaerden. Met de oprichting van COBRA, dat vooral bekend is als beeldend kunstenfenomeen, begon Dotremont aan een privé-zoektocht naar een zuivere, transcendente poëzie.

Dit leidde tot zijn uitvinding van 'logogrammen', waarmee hij een nieuwe 'visuele grammatica' wilde creëren, een 'gedicht-landschap'. In zijn werk komen binaire tegenstellingen veelvuldig voor: mystiek-wetenschappelijk, oer-futuristisch, innerlijk-buiten, stil-sonisch, intellectueel-emotioneel. In 1962 creëerde Christian Dotremont de eerste logogrammen. Ze bestaan uit twee delen, en daarmee maakte hij “visuele grammatica”. Onderaan de bladzijde schreef hij een tekst of een poëtische zin (vaak met potlood). Het is een vrije taal, een zogenaamd “gedichtlandschap”. In zijn werk speelde hij met woorden, hun betekenis en klank (daarom hebben we ervoor gekozen de titel van de werken niet te vertalen). De rest van de ruimte is gewijd aan de grafische transcriptie van de tekst. Aanvankelijk ging het vooral om kleine formaten waarop hij pastel, gewone inkt, en vervolgens vooral met penseel aangebrachte Oost-Indische inkt gebruikte. Er zij op gewezen dat de logogrammen van Dotremont geen kalligrafie zijn. Tot 7 augustus is in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België en het Archief en Museum voor Letterkunde in Brussel de tentoonstelling Schilder-Poëet te zien, gewijd aan Christian Dotremont.

Het bijzondere aan de kunst van Dotremont is dat hij het schrijven op een grafische manier beschouwde. Dotremont zocht naar de ontmoetingspunten tussen de schriftuurlijke benadering en de beeldende kunst. Zo creëerde hij, na verschillende jaren van experimenteren, zijn eerste logogrammen. Het zijn grafische gedichten die zijn handelsmerk werden. De huidige tentoonstelling is een uitstekende gelegenheid om dit atypische werk te ontdekken. In 1953 vernam hij dat hij tuberculose had. Het was het einde van CoBrA, maar bovenal het begin van een ziekte die hem zijn hele leven zou achtervolgen. Soms dwong ze hem tot immobiliteit. Frustratie gaf hem het verlangen naar ruimte. Dus, als antwoord, wordt het formaat van de logogrammen breder. Dit gedwongen sedentair past niet bij zijn persoonlijkheid. Hij had een sterke voorliefde voor reizen, vooral naar het Noorden waar hij in bewondering viel voor Lapland. De ontdekking van deze uitgestrekte witte gebieden transformeerde hem en beïnvloedde zijn kunst. Het is ook daar dat hij de logogrammen creëerde in zijn eigen stijl.

Bram Bogart: van kubisme tot zelfportretten tot impasto schilderen

Een derde kunstenaar wiens werken werden tentoongesteld in Galerij Samuel Vanhoegaerden, Abraham van den Boogaart, werd geboren in Delft als zoon van de smid Abraham van den Boogaart. Hij bezocht een technische school en volgde een opleiding tot decorateur, terwijl hij een correspondentieklas tekenen volgde. Na zijn opleiding kreeg Bogart een baan bij een reclamebureau in Rotterdam. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde de toen vijfentwintigjarige schilder zich in Parijs, Frankrijk, waar hij een van de oprichters was van Art Informel. Aanvankelijk experimenteerde hij met kubisme en figuratief tekenen, waarbij hij bloemen, stillevens en zelfportretten afbeeldde. In de jaren 1950 begon hij zich te concentreren op het werken met impasto. Met dikke lagen vet aangebrachte en kleurrijke verf ontwikkelde hij een expressionistische stijl die mettertijd abstracter werd.

Bogart stelde veelvuldig tentoon in Antwerpen en Gent. In 1971 vertegenwoordigde hij België op de Biënnale van Venetië. In 2011 presenteerde Bogart een tentoonstelling ter ere van zijn 90ste verjaardag, een tentoonstelling van zijn monochrome schilderijen, gehouden in de Bernard Jacobson Gallery in Londen. Een retrospectieve van zijn werk werd ook tentoongesteld in Galerie Jean-Luc en Takako Richard in Parijs. Bogart overleed 2 mei 2012 in Sint-Truiden, België op de leeftijd van 90 jaar.

Taal, materiaal en licht: Fred Eerdekens’ drie kernelementen

Fred Eerdekens (°1951) is beeldend kunstenaar, wonend en werkend in Hasselt, België. Hij studeerde Beeldhouwkunst en Grafische Kunst aan het 'Provinciaal Hoger Instituut voor Kunst en Architectuur' in Hasselt, en was docent aan PHL (nu: MAD Academie) in Hasselt en HISK in Antwerpen. Zijn carrière werd voor bijna vier jaar onderbroken door een ernstig auto-ongeval in 2006. Eerdekens werkt voornamelijk in drie dimensies met de componenten taal, materiaal, licht en schaduw.  De basis voor zijn werken zijn de teksten die hij zelf schrijft.    Vaak genereert hij tegengestelde begrippen, soms spreken woorden elkaar tegen en verschuiven en keren betekenissen. Zijn zeer sculpturale oeuvre geeft de aanzet tot een wereld die alleen door woorden verbeeld kan worden.  In de schaduwen, waar het licht faalt, wordt vaak een verhaal verteld van dingen die ontbreken, soms kort, soms lyrisch of verlangend. Naast deze sculpturale werken tekent Eerdekens in verschillende technieken en materialen, maar het vaakst in aquarel.

Al sinds 1988 schrijft Terry R. Meyers voor verschillende internationale tijdschriften, waaronder ArtReview, The Brooklyn Rail, Parkett en Modern  Painters. De abstracte quote van de schrijver, pedagoog en onafhankelijk curator uit Chicago en Los Angeles gaat over diezelfde Eerdekens. Myers stelt dat Eerdekens' schaduwen – en de andere soorten geprojecteerde beelden die Eerdekens maakt en die evenzeer schaduwen zijn als zijn schaduwen beelden zijn – zijn behendig in hun vermogen om een sprong (van geloof) te maken. Maar ze hebben een enorm krachtige 'volmacht' gekregen doordat ze zijn getransformeerd tot 'schaduwbeelden' van betekenisvolle taal. 

Omdat Eerdekens een beeldend kunstenaar is die objecten en/of situaties maakt die op hun beurt hun schaduwbeelden transformeren in hun 'eigen' taal – door een woord of zin te tonen op de rand van een tafel, of op de muur of vloer, etc., waardoor ze veel meer worden dan louter commentaar – nemen zijn werken volledig deel aan de lange discussie over waar we heen moeten en wat we moeten doen om betekenis te vinden in taal. Om nog maar te zwijgen van de specifieke taal die we vaak in de kunst aantreffen.

Ligt de betekenis van een woord in het woord zelf of in zijn omgeving? Eerdekens' werken suggereren dat beide antwoorden levensvatbaar zijn, en, nog tegenstrijdiger, dat beide levensvatbaar zijn juist omdat ze tegelijkertijd bestaan. Taal is binnen en buiten Eerdekens' werk tegelijk, zonder eenvoudige oplossing. Het hoeft ons dan ook niet te verbazen dat zijn werk ook binnen en buiten de taal is – opnieuw, allemaal tegelijk.

Enkele interessante feiten over Brafa

• Brafa is één van de top 5 beurzen van de kunst- en antieksector ter wereld
• 115 toonaangevende galeries nemen deel na een streng selectieproces
• 15 landen zijn vertegenwoordigd (Oostenrijk, België, Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Hongarije, Italië, Japan, Luxemburg, Monaco, Spanje, Zwitserland, Nederland, de Verenigde Arabische Emiraten en de VS)
• 20 specialisaties komen aan bod: klassieke archeologie, tribale kunst, pre-Colombiaanse kunst, Aziatische kunst, juwelen, zilverwerk, munten, meubilair en kunstvoorwerpen van de Middeleeuwen tot vandaag, oude en moderne schilderijen, hedendaagse kunst en design, beeldhouwkunst, keramiek, hedendaags glas en porselein, tapijten en textiel, tekeningen, originele cartoons, gravures, zeldzame boeken, fotografie en autografen
• 80 deskundigen uit de hele wereld zijn betrokken om de authenticiteit, kwaliteit en conditie van de verschillende tentoongestelde voorwerpen te verifiëren.
• In totaal zijn er 10.000 tot 15.000 voorwerpen te zien!
• 1 eregast
• 2023 wordt de 68e editie van de beurs
• 60.000 bezoekers uit de hele wereld zijn aanwezig
• De beurs beslaat 15.000 m²
   

Galerie Dutko

De Parijse kunsthandelaar Jean-Jaques Dutko is al sinds de jaren tachtig een vertrouwd gezicht op de meest prominente kunsttentoonstellingen met een oog voor Art Deco. In zijn galeries wordt vaak kunst voor grote ruimtes getoond, waarbij een geraffineerd drama wordt gecreëerd met een gecureerd oog dat kleur en textuur in balans brengt om een impactvol statement te maken.  Deelnemend aan Art Basel Miami, PAD Paris, Masterpiece London, The Salon Art+Design New York en meer, biedt elke tentoonstelling een elegant gevoel van plaats, een verfijnde beweging en zorgvuldig gekozen momenten van speelse eigenzinnigheid. Het is een look die synoniem is geworden met het merk Dutko. Hij werd voor het eerst verliefd op de rijke geschiedenis van deze periode nadat hij betoverd werd door een bureau van Pierre Chareau, dat eigendom was van Professor Albert Moulonguet. Van daaruit gaf hij de aanzet tot de herontdekking van vele belangrijke namen uit de Art Deco beweging.

In het bijzonder maakte hij zich sterk voor het werk van Eugène Printz en zijn ongelooflijke meubelen, van wie hij co-auteur was van een boek over zijn werken. Na de oprichting van twee prachtige galeries in Parijs; een, een charmante locatie op Rue Bonaparte, Saint Germain des Prés, terwijl de andere op Ile Saint Louis wordt bewaard voor de grotere werken. Beide zijn prachtig ontworpen door de beroemde Franse architect Jean-Michel Wilmotte. Dutko heeft onlangs nog een andere belangrijke ruimte geopend op de Mayfair-locatie. Op de beurs werden we hartelijk ontvangen door Alexandra Dutko, die ons elk werk professioneel en hartelijk tot in detail toelichte.

Tentoonstelling “Traverser la lumière”: het licht oversteken

Galerie Dutko stelt tot en met 30 oktober hun tentoonstelling “Traverser la lumière” voor in het Château de Haroué in het Kasteelplein in Haroué, het Noordoosten van Frankrijk. De tentoonstelling 'Traverser la lumière' van Béatrice Casadesus, samengesteld door kunsthistorica Scarlett Reliquet, presenteert een twintigtal werken, schilderijen, collages, beeldhouwwerken en textielinstallaties, en biedt een reis door meer dan dertig jaar onderzoek van de kunstenares. Leonardo da Vinci'sgeschriften over het licht doordringen de werken van Béatrice Casadesus, die in de ruimte worden tentoongesteld in de vorm van schilderijen, maar ook grote rollen, gesluierde papieren, doorzichtige bureaus, als zoveel filters van licht. Het grote formaat roept het idee van oneindigheid op en stimuleert de onderdompeling van de toeschouwer. De galerij is dagelijks geopend (behalve maandag) van 10.00 tot 18.00 uur.

Giammarco Capuzzo Fine Art

“De laatste jaren heb ik me geconcentreerd op de Oude Meesters, waarbij ik belangrijke ontdekkingen heb gedaan onder de werken van Guercino, Guido Reni, Giampietrino, Luca Giordano, Gentileschi, Crespi, Snyders, Spranger, en anderen; en ik heb Caravaggio en Leonardo da Vinci van nabij bestudeerd”, vertelt Giammarco Capuzzo op zijn prachtige website. Het is Capuzzo’s missie om zijn klanten een persoonlijke internationale service op het hoogste niveau, te bieden, gebaseerd op ervaring en met maximale transparantie en zorgvuldigheid ten aanzien van authenticiteit, herkomst en wettelijk eigendom. Elk schilderij heeft een certificaat van het Art Loss Register en/of andere instellingen.

Samenwerking met grote restauratoren

Capuzzo’s onderzoek naar authenticiteit wordt uitgevoerd in samenwerking met grote restauratoren en laboratoria voor technische analyse. In deze uitdaging raadpleegt Capuzzo de meest deskundige internationale kunsthistorici en musea. “Met betrekking tot moderne kunst raadpleeg ik de belangrijkste stichtingen en instellingen voor zowel mijzelf als mijn cliënten, zodat ik de grootste zekerheid over authenticiteit kan garanderen,” aldus Capuzzo. “Ik adviseer cliënten bij de aankoop en de intelligente groei van hun collecties, waarbij ik mijn best doe om hen een idee te geven van hoe een collectie kan worden gebaseerd op een belangrijke periode of onderwerp, waarbij culturele versnippering wordt vermeden.” Capuzzo werkt ook in consignatie, waarbij hij de hoogst mogelijke garantie geef voor de klant wat betreft de waarde van een kunstwerk, en maximale tevredenheid bied aan zowel verkopers als kopers. “Ik zorg voor een uitgebreid onderzoek naar de herkomst van een schilderij, waarbij ik de geschiedenis van het kunstwerk onderzoek met de vriendelijke hulp van dr. Gabriele Monetti, een zeer professionele herkomstonderzoeker gespecialiseerd in schilderijen.“

Belg Alfred Stevens als onderwerp van onderzoek

Capuzzo vond heel veel inspiratie bij onder andere de Belgische schilder Alfred Stevens, die  vooral actief was in Parijs, waar hij zich in 1852 vestigde. Vanaf ongeveer 1860 oogstte hij groot succes met zijn schilderijen van jonge dames in elegante interieurs, gekleed volgens de laatste mode. Zijn vaardigheid in het weergeven van fijne materialen leverde hem de titel 'de Terborch van Frankrijk' op.

Hij was een vriend en aanhanger van Manet en beïnvloedde Whistler, met wie hij een van de eerste liefhebbers van Japanse kunst was. Stevens schilderde ook kust- en marinescènes in een wat vrijere, meer impressionistische stijl, vergelijkbaar met die van Boudin of Jongkind. “In 1954 opende mijn grootmoeder Clara Cappuzzo Matteis haar eerste kunstgalerie, Galleria d'Arte Antica, in de Noord-Italiaanse stad Padua. De ruimte was verrassend, met een oppervlakte van meer dan 1000 vierkante meter en voornamelijk gewijd aan Chinese kunst. Tussen 1935 en 1952 had ze in Peking gewoond, omdat mijn grootvader Ugo Cappuzzo arts was op de Italiaanse ambassade en werkte voor de Rockefeller Foundation.”

Chinese kunst na Tweede Wereldoorlog

Na haar terugkeer uit China na de Tweede Wereldoorlog had Capuzzo’s grootmoeder een opmerkelijke verzameling Chinese kunst en opende ze wat neerkwam op de eerste galerie in Italië die zich op dit gebied specialiseerde. Verzamelaars en handelaars kwamen van over de hele wereld om zijn grootmoeder te bezoeken en haar stukken te bewonderen, waarvan sommige werden verkocht aan internationale instellingen zoals het Met Museum in New York. “Ze was een van de eerste galerijen die deelnam aan de Biennale van het Palazzo Strozzi in Florence (die in 1959 van start ging) en ze exposeerde op kunstbeurzen in Todi, Cortona, Rome en Cernobbio.

Ze had ook een galerie in Cortina d'Ampezzo. Mijn grootmoeder, die bekend stond om haar elegantie, werd eind jaren negentig verkozen tot 'Chanel Vrouw van het Jaar'. Giammarco’s vader, Giuliano Cappuzzo,  behaalde een graad in de schone kunsten en werkte als ontwerper.  “Zijn passie lag altijd bij de Oude Meesters. Hij werkte als partner met mijn grootmoeder en opende vervolgens zijn eerste galerie, Artstudio, aan de via Maggio in Florence. Mijn vader had een buitengewoon oog voor kwaliteit, en hij verkocht talrijke schilderijen aan grote verzamelaars en Italiaanse musea.”

Het was in deze omgeving dat Capuzzo van kindsbeen af leefde en werd aangetrokken door Oude Meester schilderijen. 

“Toen ik mijn kunststudies in het Palazzo Spinelli in Florence voltooide, nam ik de passie van mijn vader over, hoewel ik ook sterk werd aangetrokken door de Franse moderne kunst. In de jaren negentig ontmoette ik toevallig enkele belangrijke Japanse verzamelaars die mij leerden kijken naar het impressionisme, en in het bijzonder naar Cézanne, Degas, Seurat en Renoir, om nog maar te zwijgen van enkele grote Italianen uit de twintigste eeuw zoals Morandi en De Chirico.”

Einde Deel 1 Artikel van 3 Artikels

Brafa is open van 11u-19u. Dagkaarten zijn verkrijgbaar voor 25€. Voor 26-16 jarigen zijn de tickets 10€ en onder de 16 jaar zijn ze gratis. Kijk op de website en Instagram voor meer details.