Isabelle Scheltjens - meesterlijke glaskunst en pointillisme

Na jaren van intensieve oefening en het naast elkaar plaatsen van talloze stukjes gekleurd glas, heeft Isabelle Scheltjens, een Belgische kunstenares, een unieke methode ontwikkeld om glaskunst te maken. Ze heeft een unieke glasfusietechniek ontwikkeld, waarbij stukjes glas in verschillende kleuren, maten en texturen worden samengesmolten bij ongeveer 800°C. Deze kleurrijke glasmozaïeken zijn vergelijkbaar met de verfstippen van de pointillisten: van dichtbij vormen ze een abstract beeld, maar van een afstand vormen ze een dramatisch en nauwkeurig portret.

Scheltjens, geboren in 1981, studeerde aan het Antwerpse Stedelijk Instituut voor Sierkunsten en Ambachten (SISA). De prachtige glasontwerpen van haar echtgenoot, Dirk Neefs, inspireerden haar om met hetzelfde materiaal te werken. Ze heeft een artistieke natuur die al op jonge leeftijd tot uiting kwam. De veelzijdigheid van glas als scheppend materiaal bood haar de mogelijkheid om een originele en eigentijdse invulling te geven aan haar kunst.

Vanaf 2014, na het maken van een eerste portret van haar dochter, verfijnde ze haar unieke glasfusietechniek. Ze is een meester in de kleurenleer en pas nadat ze de geplaatste blokjes minutieus vanuit de hoogte heeft bekeken, worden ze vastgekleefd op plexiglas. Het maken van een portret van al snel twintigduizend stukjes glas is een echt monnikenwerk dat ook technisch vakmanschap vereist.

Scheltjens' werk wordt sinds 2015 wereldwijd tentoongesteld, onder andere in Frankrijk, Monaco, Hong Kong, Londen, Zuid-Afrika, Dubai, Nederland, Italië en New York. Haar stukken zijn te vinden in prestigieuze collecties, zoals die van de koning van Marokko en Lotus Bakeries. Onlangs kocht ook de voetballer Kevin De Bruyne een prachtig portret van zijn vrouw Michèle.

Scheltjens maakt unieke, intrigerende en expressieve portretten, voornamelijk van vrouwen. Het effect dat ze creëert is fenomenaal: glazen mozaïekjes smelten optisch samen tot een prachtig portret. Ze heeft een originele en eigentijdse draai gegeven aan het klassieke pointillisme. Ze ontwikkelde een nieuwe manier van portretteren, waarbij duizenden stukjes glas in specifieke patronen optisch een beeld vormen.

Glas, een tegenstrijdig materiaal, verenigt verschillende contrasterende eigenschappen - weerstand en fragiliteit, transparantie en ondoorzichtigheid, licht en zwaar - waardoor het perfect is voor het uitdrukken van de dubbelzinnige relatie tussen afstand en nabijheid. Haar portretten vereisen de deelname van de kijker, omdat ze veranderen afhankelijk van de kijkpositie. Haar kunst geeft vorm aan het verschil tussen wat iets lijkt te zijn en wat iets is. De fragiliteit van glas vertegenwoordigt de vergankelijkheid van schoonheid.

Van dichtbij zien we een abstract beeld, ogenschijnlijk onafgewerkt - een boeiende combinatie van felle kleuren. Wanneer bekeken vanaf een afstand, smelten onze ogen de individuele stukjes glas samen tot één solide portret. De tijdrovende en arbeidsintensieve techniek is het tegenovergestelde van het hectische tempo van het leven in een 'wegwerpsamenleving'.

Hoewel Scheltjens' hedendaagse pointillisme technisch vakmanschap vereist, is techniek slechts een middel tot een doel. De ogenschijnlijk willekeurige vormen en kleuren op het oppervlak van het canvas komen samen om een duidelijk, expressief, tastbaar beeld te vormen - pointillisme opnieuw uitgevonden en opnieuw gecontextualiseerd.

Scheltjens' werk is te zien in verschillende collecties, waaronder 'The Gems'. Deze collectie is het resultaat van Scheltjens' transformatie en artistieke metamorfose. Na jaren van intensieve oefening en het constant zoeken naar manieren om haar eigen artistieke grenzen te verleggen, is Scheltjens er eindelijk in geslaagd de grenzen tussen het werken met gefuseerd glas en het behouden van de juiste proporties te vervagen terwijl ze nog kleinere kunstwerken creëert. Een brandende droom die ze al jaren had. Een droom die onmogelijk leek te vervullen. Tot nu toe. Haar verlangen om glaskunstwerken tot leven te brengen die direct mee naar huis kunnen worden genomen en aan de muur kunnen worden gehangen, is eindelijk werkelijkheid geworden.

Werkwijzen en techniek

Isabelle Scheltjens heeft een unieke methode ontwikkeld om glaskunst te maken, die ze haar glasfusietechniek noemt. Deze techniek omvat het samensmelten van handgesneden stukjes glas in verschillende kleuren, texturen en formaten bij een temperatuur van ongeveer 800°C. Het resultaat is een kleurrijk glasmozaïek dat van dichtbij een abstract beeld vormt, maar van een afstand een expressief portret wordt.

Het proces begint met het zorgvuldig selecteren en snijden van de glasstukjes. Elk stukje glas wordt met de hand gesneden tot een grootte van maximaal 3 x 3 mm. De stukjes worden vervolgens in twee of drie lagen op elkaar gelegd, rekening houdend met hun kleur, textuur en formaat om het gewenste visuele effect te bereiken.

Eenmaal geplaatst, worden de glasstukjes minutieus bekeken vanuit de hoogte om ervoor te zorgen dat ze precies goed zijn. Pas dan worden ze vastgekleefd op een plexiglas ondergrond. Dit proces vereist een hoge mate van precisie en technisch vakmanschap, aangezien een enkel portret al snel uit twintigduizend stukjes glas kan bestaan.

Het eindresultaat is een uniek, intrigerend en expressief portret dat optisch samensmelt tot een prachtig geheel. De kleurrijke glasmozaïeken zijn vergelijkbaar met de verfstippen van de pointillisten: van dichtbij vormen ze een geabstraheerd beeld, maar op afstand ontstaat een expressief portret.

Scheltjens' techniek is niet alleen een test van haar artistieke vaardigheden, maar ook van haar begrip van kleurentheorie. Ze moet de juiste kleuren, texturen en formaten kiezen om het gewenste effect te bereiken, en ze moet ook weten hoe deze elementen zullen reageren wanneer ze worden gesmolten en samengevoegd.

Het is belangrijk op te merken dat Scheltjens' techniek ook een aanzienlijke hoeveelheid tijd en geduld vereist. Het maken van een enkel portret kan weken of zelfs maanden duren, afhankelijk van de complexiteit van het ontwerp. Maar het eindresultaat - een prachtig, levendig portret dat vanuit verschillende hoeken kan worden bekeken - is het harde werk meer dan waard.