Philip Johnsons Rockefeller gastenverblijf verkocht

In het bruisende Manhattan, verscholen achter een sobere gevel van bakstenen en glas, bevindt zich een architecturaal juweel dat bekend staat als het Rockefeller Gastenverblijf. Dit baanbrekende werk, ontworpen door de gerenommeerde architect Philip Johnson, vertegenwoordigt een belangrijk moment in de architectuurgeschiedenis en fungeert als een tastbaar testament van modernistisch design. Gebouwd in 1950 op verzoek van filantroop Abby Aldrich Rockefeller, is het gastenverblijf een toonbeeld van de minimalistische esthetiek die Johnsons oeuvre karakteriseert.

Jarenlang heeft het eigendom gediend als een privéruimte voor gasten en vertegenwoordigers van het Rockefeller-familiebedrijf. Het interieur, hoewel compact, straalt dezelfde designzeggingskracht uit als de buitenkant, met elementen zoals een zwevende trap en een aaneengesloten serie kamers die ruimtelijkheid suggereren. De woning wordt ook gekenmerkt door de integratie van kunstwerken, iets wat niet verwonderlijk is gezien de nauwe banden van de Rockefellers met de kunstwereld.

Dit bijzondere stuk vastgoed heeft recentelijk een nieuwe wending genomen, aangezien cosmetica-erfgenaam en voorname kunstverzamelaar Ronald Lauder heeft besloten het pand te verkopen. Lauder, die bekend is om zijn passie voor kunst en zijn significante bijdragen aan de New Yorkse Museum of Modern Art (MoMA), nam deze beslissing deels om fondsen vrij te maken die indirect ten goede zullen komen aan het museum. De verkoop van het gastenverblijf, ingebed in rijke culturele en historische lagen, wordt daardoor niet alleen een overdracht van eigendom maar ook een soort van filantropische handeling.

Het besluit van Lauder om het Rockefeller Gastenverblijf te verkopen, roept een scala aan reacties op binnen de gemeenschap van architectuurliefhebbers en daarbuiten. Voor velen staat deze gebeurtenis symbool voor de continu veranderende aard van New York City'svastgoedmarkt, alsmede de precaire positie van historisch belangrijke gebouwen in een immer evoluerende stedelijke omgeving.

Wat de verkoop des te opmerkelijker maakt, is de manier waarop het verweven is met de geschiedenis van MoMA. De Rockefellers hebben gedurende vele jaren een entscheidene rol gespeeld in de vorming van het museum. Het gastenverblijf, als materiële manifestatie van deze connectie, gaat vergezeld met verhalen en herinneringen die zich niet laten kwantificeren. Het is dan ook onvermijdelijk dat de verkoop ervan betekenisvolle repercussies zal hebben voor zowel de lokale gemeenschap als het bredere culturele landschap.

Lauder, die zich bewust is van de erfgoedwaarde van het pand, heeft echter verzekerd dat hij de verkoop en de daaropvolgende bestemming ervan met de grootste zorg heeft overwogen. Met respect voor de culturele en historische context probeert hij een balans te vinden tussen het behoud van het erfgoed en de hedendaagse eisen van de stad.

Deze zorgvuldige overweging van Lauder is kenmerkend voor de manier waarop hij zowel zijn zakelijke belangen als zijn filantropische neigingen beheert. Als een fervent ondersteuner van kunst en cultuur, reflecteert de verkoop van het Rockefeller Gastenverblijf ook Lauders voortdurende inzet om instellingen zoals MoMA te voeden en daarmee de kunstgemeenschap als geheel te versterken.

Philip Johnsons Rockefeller Gastenverblijf blijft staan als een symbool van modernistische architectuur en de gelaagde geschiedenis van New York City. De verkoop door Ronald Lauder en de implicaties daarvan voor het MoMA is een complexe dans tussen behoud en vernieuwing, tussen het verleden en de toekomst. Naarmate het gebouw klaarstaat voor een nieuw hoofdstuk, blijft de echo van zijn rijke verleden klinken in de kanalen van de stad.

Bovenstaande tekst schetst de situatie rond de verkoop van het Rockefeller Gastenverblijf, een architectonisch monument ontworpen door Philip Johnson. Ter uitbreiding van deze informatie, laten we de stroom van tijd een beetje terugspoelen en dieper induiken in het leven en werk van de architect zelf, alsmede de historische en culturele betekenis van het gastenverblijf en zijn relatie met de Museum of Modern Art (MoMA) en de invloedrijke Rockefeller-familie.

Philip Cortelyou Johnson (1906 – 2005) was een Amerikaanse architect die een grote invloed had op de ontwikkeling van het modernisme in de architectuur. Hoewel hij oorspronkelijk een studie klassieke talen en filosofie had gevolgd, werd zijn interesse voor architectuur gewekt tijdens zijn tijd als curator bij het MoMA, waar hij samen met Henry-Russell Hitchcock de legendarische tentoonstelling 'The International Style: Architecture Since 1922' organiseerde. Deze tentoonstelling introduceerde het Europese modernisme aan een Amerikaans publiek en had een diepgaand effect op de ontwikkeling van de moderne architectuur in de Verenigde Staten.

Johnson was ook een controversiële figuur vanwege zijn tijdelijke flirt met het fascisme en zijn bewondering voor Adolf Hitler in de jaren dertig, iets wat hij later diep betreurde en publiekelijk herriep. Zijn architecturale carrière begon pas echt na de Tweede Wereldoorlog, met het ontwerp van zijn eigen woning, het bekende Glass House in New Canaan, Connecticut. Dit minimalistische huis, volledig gemaakt van glas, wordt beschouwd als een meesterwerk binnen de modernistische architectuur en plaatste Johnson stevig in de voorhoede van de beweging.

De invloed van het museum op de carrière van Johnson kan niet overschat worden. Na zijn betrokkenheid bij het MoMA bleef hij een levenslange supporter van het museum, waarbij hij diverse keren in de raad van trustees zat en talrijke bijdragen leverde in zowel financiële als kunstzinnige vorm. Zijn relatie met het MoMA vertaalde zich later in de ontwerpen van verschillende uitbreidingen van het museumgebouw, waaronder de schilderachtige Sculpture Garden.

De Rockefeller-familie, met name Abby Aldrich Rockefeller, was instrumenteel in de oprichting van het MoMA in 1929. Hun liefde voor kunst en hun betrokkenheid bij het museum hielpen het tot een van de voornaamste instellingen van moderne kunst ter wereld te vormen. Met deze achtergrond is het geen verrassing dat de familie Johnson koos om het Rockefeller Gastenverblijf te ontwerpen, een project dat de principes van de International Style belichaamde waar het MoMA een belangrijke rol in had gespeeld om te promoten.

Het gastenverblijf zelf is een kunstwerk op zich, met de kenmerkende eigenschappen van Johnsons stijl: een strak, geometrisch ontwerp, het gebruik van industriële materialen zoals glas en staal, en de integratie van binnen- en buitenruimtes. Het verpersoonlijkt de esthetiek die Johnson tijdens zijn loopbaan gestaag bleef verkennen en verfijnen. Het huis vormt een brug tussen de Europese modernistische tradities en de Amerikaanse interpretatie ervan, waardoor het een cruciaal onderdeel is van de architectuurhistorie.

De verkoop van het gastenverblijf door Ronald Lauder is dus niet slechts een transactie van onroerend goed. Het markeert een overgangsmoment waarbij een stuk levende geschiedenis een nieuwe eigenaar vindt. Terwijl veel van Johnsons werk nog steeds bewonderd kan worden in de vorm van publieke gebouwen en privéresidenties, staat het Rockefeller Gastenverblijf in de voorhoede als een tastbaar stuk van het modernistische erfgoed in het hart van New York City.

Het verhaal van het Rockefeller Gastenverblijf en de verkoop ervan weerspiegelt de gelaagde relatie tussen architectuur, kunst, filantropie en stedelijke ontwikkeling. Terwijl de toekomstige bestemming van het pand onzeker is, staat het als een herinnering aan de kracht van design om tijd te overstijgen en als een oproep om dit erfgoed te behouden voor toekomstige generaties.